همچنان که دراز کشیده بودم و داشتم می مردم. من یک سال و شش ماه خندیدم. بهت گفتم خوش تیپ ترین تپلی دنیایی. برای گل سر های رنگی رنگی که میخواستم برایت بخرم نقشه کشیدم. بهت گفتم وقتی تومور بیشعورت را شکست دادی کجاها که نمی رویم. به هیچ کس نگفتم مادرجان بهارم را دکتر یک سال قبل چال کرده. قسم خوردم نگذارم هیچکس چالت کند.

حضور داداشی و خانه شلوغ. عینک کائوچویی با فریم قرمز. هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی. یه عهد با خدای خودم. دلم برای پدرخونده م تنگ شده. حال و احوال این روزای من و همسری. طراحی ناخن با نقش پر طاووس. امروز لی لی چی می خونه. انجمن دوستداران حیوانات و محیط زیست. روزهای سیاه و سفید زندگی. امروزم رفت یه سری کا.

بعله بعله میداند که نسبت به اینجا متعهد است و باید بیایدو بنویسد. اصلا خودش کفرش میگرد از نوسنده های بلاگ هایی مه یهو بی خبر ول میکنند و میروند. حدود بیست روزی را منزل پدرش بود. که اوضاع انچنان هم خوب نبود. قضیه پذیرش بیماری ست که پدر نمیپذیرد! حالش سینوسی ست یه لحظه خوب یه لحظه بد. از سفر برگشته همین دو روز پیش. بعد از منزل پدری چند روزی را با بیلی رفتند شمال.

هر روزی که میگذره ادم تجربه های جدیدی پیدا میکنه. هر روزی که میگذره درسهای جدیدی از زندگیت میگیری. هر رفتار تو میتونه عکس العمل خاصی بده. و در نهایت میبینی خیلی چیزا وجود داره که تو از اون بی خبری .