که تمنایم را معنا میکنی! روحیه ام بارانی ست. از پشت پنجره ای آکنده از زمان. پاییز سر به زیر میگذرد. در خواب هم زمزمه میکنم! کهکشان سبزی از دعا. حواسم را پیش تو جا گذاشته ام. در کهکشان سبزی از دعا! آمدن ها با رفتن تکرار میشوند. که عطر رفتن را . سه شعر از زهرا کامکار.

از این به بعد در آدرس زیر می نویسم اگر قابل بدونبد و تشریف بیارید خوشحالم کردید . می سوزد دل برای صاحب دل. این وبلاگ هم مثل وبلاگ های قبلی خاک می خورد با این تفاوت که حذف نمی شود . هیچ دلیلی برای بیرون آمدن از لاک من و تنهایی و شعر نداشتم اما حالا با دلیل دوباره. ترجیح می دهم من و واژه و دل تنها باشیم .

آبادان تو باشی همه چیز هست. آبادان وآبادانی فاصله نچندان دور! هفته چهارم دی 1392. هفته او ل آبان 1391. هفته او ل فروردین 1390. هفته او ل آذر 1389.

گرچه آب رفته باز آید به رود ماهی بیچاره اما مرده بود. گیرم بازم بیایی از عاشقی بخونی. گیرم تا دنیا دنیا ست بخوای پیشم بمونی. روز غمم نبودی خوشیت با دیگران بود. منو به کی فروختی اون از ما بهترون بود. گیرم بازم بیایی از عاشقی بخونی. گیرم تا دنیا دنیا ست بخوای پیشم بمونی. روز غمم نبودی خوشیت با دیگران بود. منو به کی فروختی اون از ما بهترون بود. حالا که خاطراتت یکی یکیمی میره. بازم می گم بدونی منم خدایی دارم.

اینجا قراره مکانی آموزنده باشه. امکان بزرگتر شدنمان نيز كاهش می یابد. لجوجتر و مصمم تر است. راه خود را به سمت دريا می يابد.

ما و خاطراتی که از این کژغزل داریم و شادی ما از پیش نیامدنش . رهگذرم رفت و ازش اثر ندارم. پل بی عبور این شهر منم. از رفتگان و ماندگان خبر ندارم. پل شکنان اند مسافران امروز. شاد با آنان یار دگرندارم. می گذرند تا به شهر از پل. پیوندگرم گویا کار دگر ندارم. در این میدان خواهم ماند شجاعانه. ترس از سرخ چشم پیل پیکر ندارم. ایستم و جنگم و پیروزم. با سپاه دل و لشکر ندارم. دلی هست ز پرندگی بالاتر. پایه ها را اما بر زمین و پر ندارم. در پی چیستی پایه ریز اندوه. ز من مکن زمن مبر ندارم.