هرگز نرسد پای تو هر رهگذر شهر! عاشقان زیادی داشته ام. در تمام معشوق هایم دیده ام. هیچ وقت, هیچ کجا. تو را به اندازه ی. خداحافظی های تمام فرودگاه های دنیا. از کلمات انتظاری ندارم! کاش دنیا در پشتی داشت.

سروده ها و یادداشت های سعید حدادیان. باد پیغام لب دریا را. بیست و پنجم آبان ۱۳۹۱ سعید حدادیان. آه من قافیه را باخته ام! یکم آبان ۱۳۹۱ سعید حدادیان. ناگهان صاعقه زد صاعقه زد صاعقه. تک تک نافله ها را سوزاند. پشت هر قطره باران ملکی می آمد! سیزدهم مهر ۱۳۹۱ سعید حدادیان. شب و مهمانی مرموز زمین. همه هستی به زبان آمده بود. میهمان از همه خاکی تر بود. جرم تو لازم به اثب.

به یاد همه شهدای سوریه به ویژه فاطمیون افغانستان تقدیم به روح بلند دوست و برادر عزیزم روحانی شهید حجت الاسلام محمود کلانی. پر از اندوه پنهانی ست شبهای کویر ما. خیابان های دلتنگی ست بعد از تو مسیر ما. تو پر وا کردی و زود از حصار زندگی رفتی. تو رفتی و پس از تو آرزوها شد اسیر ما. تعلق پای بند راه پرواز است ای مردم. مرا بیم است از آن روز سیاه سر به زیر ما. به سوی عشق برگردیم دیگر من نمی دانم. اثر دارد ندارد بازگشتن های دیر ما. اثر دارد ندارد این غم دوری نمی دانم. شراری می زند آیا به دل آه نگیر ما.

هستم دچار هالهی علمی پژوهشی. در گیر و دار چالهی علمی- پژوهشی. اندوهناک نالهی علمی - پژوهشی. فریاد از مقالهی علمی - پژوهشی. دیریست غایب از همهی دوستان شدم. بیگانه با طبیعت و با بوستان شدم. اول امر و ابتدای کلام.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. دارم هوای صحبت یاران رفته را. وعده همصحبتان رفته روز محشر است. بر شانه هاش قامت باغ صنوبری. در گامهاش هیبت اندام قیصری. آمد کنار آینهها ناگهان شکست. آمد که روزگار زمین را غزل کند. با لهجهی کبوتر و با نغمهی دری. آمد که باز شعر بخوانند با بهار. دلواپس تو بودم و آن دردهای تلخ. درود بر تو ای فرستاده خد.

خوشحالم حرف دل یه دیوونه رو که گاهی شفاف مثل بارونه و گاهی سرد مثل یه گوله برف واسه خوندن انتخاب کردی. بغلی از یاس و رازقی ارزانی صداقت بی انتهای چشمانت و عاطفه بی پاسبان نگاهت.

خوشحالم حرفای دلی رو که گاهی شفاف مثل بارونه و گاهی سرد مثل یه گوله برف واسه خوندن انتخاب کردی. بغلی از یاس و رازقی ارزانی صداقت بی انتهای چشمانت و عاطفه بی پاسبان نگاهت.

دل سروده های سید محمود زینلی. ز خمیم من مجال مرهم نیست. و خدا را گواه می گیرم. قامت من ز غصه ها خم نیست. پشت من را عدالتی مرده. من همینم همین که می بینی. من همینم همین که می بینی. خسته ام از هجوم غارت ها. من زمین خوردم و نفهمیدم. چه بلایی سر من آوردند. از گناوه گرفته تا تهران. حاصل ما فقط ملخ باران.