شاید امروز آخرین فرصت دوست داشتن باشد. آلبوم خاطرات و اشعار محسن کاویانی. بنا به پیشنهاد دوستان وارد دنیای اینستاگرام شدم. هر کسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام. دوستی حیله ی معروف تلافی جوهاست. سویش گرفتم دستهای ناتوانم را. آمده بار غم از گرده ی من بر دارد. تن بی برگ من روزی غرور نوبهاری داشت. باورم کن که اگر منسب شاهی دارم. شک میکنم دیگر به ایمان ویقینم. به خاک افتادی اما عاشقانه.

دلتان شاد و جانتان سالم. 491- در پی درج خبری غیر موثق با عنوان. 490- دیوان محبتم حضرت مادر ممدحیاتم. 489- ایامتان خدایی و متعالی باد. 488- به بهانه تولد مرد سال 93 دکتر هاشمی. 487- در کارهای خیر جهان بی اثر مباش. تغییری باش که میخوای در دنیا ببینی. If You Want You Can. و انگار همین نزدیکی هاست.

مستی چشم مست تو مست کند پیاله را. بلبل زبوني روح الله احمدي. انجمن مجازي شاعران ايران 1. ماه افتاد توي آينه ام. همه ي سنگها ستاره شدند. توي چشمان هم اشاره شدند.

مرا به این نام بخوان . وقتی که من بچه بودم. از همه چیز از همه جا. امیدوارم همیشه دست به قلم باشن تا ما از هنرشون لذت ببریم. حالا هم خوابه و من با وجود خستگی از فرصت استفاده کردم. یه شعر برای برادر زادم حامد عزیز.

دفترچه ی مجازی شعر طنز. همه ی این گل ها تقدیم به شما. با این که قصه قصه ی هر روز آدم است. حتی برای گفتنش اسطوره هم کم است. مردی که زخم روی تنش درد می کشد. آغوش تختخواب برایش جهنم است.

به بزم شاعرانه عزیزان! 9 دیماه روز بصیرت مبارک باد. این ترانه خانه بی چراغ است. پرسه در خیال سیدحمیدرضا برقعی. با دوست پری شانم و بی دوست پریشان. کانون فرهنگی هنری پیروان ولایت شهرستان باخرز.

ترسم از آن است که کم کم تمام اندوخته ها و دوست داشتنی هایم را از دست داده و تبدیل به پیله ای همانند. کرم های ابریشم دوران طفولیتم شده که هیچ گاه در نیامدند! خسته از تکرار مکررات . صدای باد بین کاج ها . رقص سپیدار پشت پنجره ی اتاقم .

انگار آخر جاده کوه ها می لرزند. تاکسی نارنجی چند قدم جلوتر کنار می گیرد و می ایستد مرد لنگان لنگان به سمت تاکسی می دود.

دلم برای اینجا تنگ شده بود. بعد مدتها اومدم دیدم کلی پیام هست از دوستان دور و نزدیک که آمده اند و من اینجا نبودم. غزلی برای دوستانی که ازم خواسته بودند اینجا شعر بذارم. تو که بازیچه ی لبخندهایت ساختی ما را. به روزی بدتر از موی خودت انداختی ما را. گرفتی بند دل را بادبادک را هوا کردی. رها کردی پس از آنکه خودت افراختی ما را.