به تماشا سوگند و به آغاز کلام. چه خوابى بود خوب شد خواب بود من از دیدنش ذوق نکردم! نکنه این توى اینده پیش بیاد! خدایا خودت کمک کن. همه ى اتفاقایى که منتظرشون بودم توى خواب پیش اومد. خوابم اینقدر واقعى بود که وقتى بیدار شدم و فهمیدم که خواب بوده ترجیح دادم که دوباره بخوابم و بقیه ى خواب خوشمو ببینم.

که شام تا سحر نخفته ام. و یا اگر دمی به خواب رفته ام. تو را به خواب دیده ام. که دوریت چو شعله های تند تب. و من درون آن زبانه ها. بنای این دل رمیده را. ز بن خراب دیده ام. که بی تو کیستم و چیستم. که بحر پر خروش من تویی. و ساحل خموش و بی فغان منم. و من درون موج های سرکشت. تمام هستی و وجود خویش را. چو یک حباب دیده ام. که من ز دوری تو هر نفس. چو شمع آب می شوم. و اشک های سرد من. به دامن شب سیاه می چکد.

بود روز عشاق و یا روز عشق ورزی .

ذهن من دفتر چند هزار برگی است که صفحه اول آن را هرچه با خودکار سیاه خط خطی می کنم هنوز پر نشده. روی ماه تو را می بوسم. یک پست و چند جواب. روی ماه تو را می بوسم. تو حق نداشتی با من این کار رو بکنی. تو حق نداشتی من رو عاشق کنی و بعد همه چیز رو به هم بریزی.