تصویر منتشرنشده سهراب - اطراف کاشان. در فلق بود که پرسید سوار. رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید. و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت. کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است. و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است. می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می آرد. پس به سمت گل تنهایی می پیچی. دو قدم مانده به گل. پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی. و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد. و از او می پرسی.