بوی خاک خوشترين بوی دنياست. من در پیله تنهایی خویش در انتظار پروانه شدن سنگ شدم. خسته ام از آدمهای دور و برم. از این که هیچ تناسب و سنخیتی با من ندارن. از این که منو از من دور میکنن. باهاشون بودن باعث میشه که مجبور بشم دنبال خودم بگردم. وقتی که حیرون و وحشت زده به خودم میام و میبینم اون منی که باهامه یه غریبه است. در حال دیدن فیلم غرور و تعصب.

همه ما گاهی می میریم و گاهی . نوشته من در بلاگ اسپات. 1- انگار سال 90 نیز لجبازی هایش را با ما آغاز کرده.