چقدر دلم برای پیرمرد تنگ شده. چه دلتنگی غریبی دارم اینجا. پراکنده گویی های گاه و بی گاه. آرمین شیشه مربا رو بفرست بیاد.

بخون وقتی که خوندن معصیت داره. بوسه هایت انار را می ترکاند. نفس هایت سیب را می رساند. آغوشت ابر را می باراند. خود را شبی در آینه دیدم دلم گرفت. از فکر اینکه قد نکشیدم دلم گرفت. از فکر اینکه بال و پری داشتم ولی. بالاتر از خودم نپریدم دلم گرفت. در جهان تنها يك فضيلت وجود دارد و آ.

به آموزگار شعر شمال زنده ياد تيرداد نصري. حکایت شعر گونتر گراس و از هول حلیم در دیگ افتادن قسمت چهارم.

پیشتر هم نوشته بودم اما به حرمت دوستی پاک کردم. دیگر نه دل و دماغی برای نوشتن است نه امکانی. خواسته یا ناخواسته اگر خاطری از من آزرده شد حلالیت میخواهم. لینکم را هم هرکه دلش خواست بردارد. روی پیراهنش از امید عباسی.

سیاه نوشته های مهسا زهیری. برای نظر دادن به پست آخر مراجعه کنید. به کامنت خصوصی یا بدون آدرس پاسخ نمیدم. بدون ذکر نام از شعرهای اینجا استفاده نکنید. 4پاره ای در متن نو. داستانی در سایت سه پنج. نقد من بر کتاب منیره حسینی در سایت مرور. یک نیمایی در دینگ دانگ. پنج رباعی در سایت آنات. ترانه ای در بنیاد ترانه. ترانه ای در ندای زاگرسی.

شعر همیشه هست همیشه بوده. اما بعضی آهنگ ها تا عمق استخوان آدمی می روند. دل لامصب من هم که نوستال باز. حرفی نزنم که به کسی بر بخورد. نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد. راهی نروم که بی راه باشد. خطی ننویسم که آزار دهد کسی را. یادم باشد که روز و روزگار خوش است. همه چیز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب! دل ما دل نیست. مهم این است که سر جاش نیست.