باران كه مي بارد تو مي آيي. نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانش نمی کند! کسانی هستند که هرگز تکرار نمی شوند. و حرف هایی که معنیشان را خیلی دیر می فهمیم. برای روزی که شاید نباشم. حضورم جاری نبود بدانید! به دریا پیوستم و راکد! فقط موج نگاهی میماند که روانه خواهد شد. باز هم بهار و باز دلتنگی. وبلاگم پنج ساله شد و وقتی نبود برای تولدش اینجا رو بتکونم و بهش برسم .

حرف های دل و دست نوشته های یک انسان تنها در سکوت مرگبار تنهایی هایش.

دوشنبه ی پیش بود . درست همین ساعت ها . وضو گرفته بودیم برای نماز . یک هو رفیق پیام فرستاد. اضطرابش را از لحن نوشته هایش میشد فهمید . هی دل دل میکرد که چطور بگوید . یک عکسی که جانمان را گرفت انگار . از این شوخی های فیس بوکی است حتما . صبر بده و توفیق .

خاطرات ثبت می شوند با نگاهی متفاوت تر. º هنر آشپزی من º. º سیر و سفر º. خیلی وقته دلم میخواد اینجا عکس هام رو بذارم ولی نمیشد که نمیشد. یا حال و حوصله ای نبود یا وقت یا نت! من خودم که.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. سلامدیگه تصمیممو گرفتم که بشینم بخونم واسه کنکور. ایشالا که دیگه اینسری قبول میشم. السلام علیک یا ضامن آهو. دلم واسه حرمت تنگ شده. اندوه را کبود بیندیش! زندگی را به روزهایت اضافه کن.

هرچی از احساسم تراوش کنه. باز بوی شاد سفره ها. سین ها تخمه ها آجیل ها. باز خنده ها و شادی ها. اشک و آه ناله و حسرت ها. می روند از پی هم روزها. تا که آیند این نو روز ها. کاش ما نیز می آموختیم چطور روح زمستان زده مان را بهاری کنیم. برای من نیز سخت است.