شعر ما با شعر شما کمی فرق دارد. ما زمانی می نویسیم که با خود صادقیم. دست پا زنان برای نجات خود از رنچ لحظه می نویسم.

صب از خواب پاشی و تصمیم بگیری با مامانت بری وکیل آباد نهار بخوری! یعنی فیلم عروسی ببینی و به باقالی پلوی دیروز فکر کنی و هی بخندی و بخندی و . و مطمین باشی نتیجه عکس خواستت رو میگیری و عین خیالت نباشه. یعنی هی تخمه با خرما بخوری و پایین گونه هات جوش بزنه و بازم عین خیالت نباشه.

روزهای تابستون باید کاری کرد. نه به خاطر نهایت استفاده از روزهایی که شاید دو ماه بعد حسرتشان رو بخوری. نه به خاطر انشای اول مهر تابستان خود را چگونه گذراندید. فقط به خاطر اینکه سرعت لاک پشتیه روزهایش کمتر به چشم بیاید. فقط به خاطر اینکه برای این روزهایش که هی کش میایند و کش می ایند و کش میایند و تو این وسط انگشت به دهانی که چطور پاره نمیشود! از اخرین باری که منتظر تابستان بودم و کیف کردم از روزهایش خیلی گذشته .