از بارانی می نویسم که مرا خیس نکرد. عاشق کرد! یکشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۴. پارچه ها در زندگی من نقشهای مهمی دارند. گاهی حتی جابجایی رو فرشی اتاق بچه ها با رو فرشی. آشپزخانه اتفاق خوبی میشود برای من. تازه جنس پارچه ها هم مهمند که برای کدام فصل استفاده شوند. معمولا رنگهای شاد را در تمام خانه پراکنده استفاده میکنم و نمیگذارم تمرکز رنگهای تیره یکجا باشد و روشن جایی دیگر.

لا حبیب الا هو و اهله. کمک می تواند دعایی باشد در اوقات دعا . اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعداءهم اجمعین.

رواق منظر چشم من آشیانه توست. امروز تمام حواسم بود که فاطمه توی راهپیمایی اذیت نشود. یک دستش پرچم حزب الله دادم و یک دستش پرچم ایران. حواسم بود سعی کنم بیشتر از سایه حرکت کنم و یا اگر فاطمه خسته شد بغلش کنم. حواسم بود که فاطمه من از صدای هلیکوپتر وحشت دارد. حواسم بود زودتر برگردم که فاطمه دلش نلرزد از صدای هلی کوپتر. و همه اش حواسم پیش مادران غزه بود. حواسم پیش بچه های غزه بود. و بی گمان اگر داعش بیاید و در سامرا جولان دهد.