شعر ما با شعر شما کمی فرق دارد. ما زمانی می نویسیم که با خود صادقیم. دست پا زنان برای نجات خود از رنچ لحظه می نویسم.

من و تو خسته ی این بازی غم آلودیم . قرار بود هر شب بنویسم. چقدم که گینس فیلم بیخودی بود - -. مینویسم که دستم یادش بیاد شاید. ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ! ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮﺳﺖ . ﺣﺲ ﺗﻨﻔﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﻤ ﮕﺎﻥ ﺟﺎﺭ ﺑﺰﻧﻢ . ﮐﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺭﺍ . ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺍﺯﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ .

مردی که حتی خودش نیست. ده مهری شدم به خوبی تو. چیزی نمی گویی و بی اینکه گفته باشی می دانم. می روم کنار پنجره و بغض می کنم. روم می نشینم پشت مانیتور و با صدای عهدیه گریه می کنم. می خواهم برای تولدت متنی. صدبار می نویسم و پاک می کنم. وبلاگ و برش می دارم. می نویسم غمگین از آب درمی آید.

کوزه ای پر از خالی! به امید صبح آزادی. 1- از بس دروغ نگفته ام , آخرین باری که دروغ گفته ام یادم نیست. 2- از بس دروغ گفته ام , آخرین باری که دروغ گفته ام یادم نیست. یک سری از دوستان خوب در. امیدوارم علاقه مندان حمایت کنند.

مردی که تا پیشانی در اندوه فرو رفت. با درود به همه دوستان عزیزم. برای ثبت نام و نیز اطلاع جامع و کامل از جشنواره بزرگ کتاب خوانی اینجا کلیک. من درد های بی عددی دارم. پس یک بی جربزه ی تمام عیار شده ای فردینان! جدا که موش شده ای. پس زنده باد دیوانه ها و بی جربزه ها! .

یعنی بوسه چیدن از لبهای مرگ. یعنی سقوط به سیاهچاله های عمیق قرن وحشت . یعنی تماشای هرروزه ی رقص دخترکی. که لبهایش را راهزن لحظه ها. تا فریادهایش را پشت هر غروب. زنده به گور کند . دیدن اشکهای یک ستاره . بوسیدن چشمهای یک مسافر . روزگارم را به پاییز کشاند. قاب پنجره را از من گرفت. تنها واژه ای شد میان شعرهایم .