وقفه ای بود میان دو سفر. گمشده صحرا را روياى سراب اميد زندگى بود. تشنگى را تحمل مى كرد.

Thursday, December 25, 2014. گفته بودم ما آدمهایی که معتقدیم که دیگر برای همه کاری دیر شده است این کار را زیاد میکنیم. نه به این دلیل که دنبال علت روانیش باشم. جسدی که زیر خاک می پوسد.

هیچ چیز به هیچ کس هیچ ربطی نداره! این آخرین بیانیه من ست. به هزار و يك دليل. بيش از 3 سال مهمان اينجا بودم. بلاگ جديدم همچنان با نام. در امتداد همين وبلاگ ادامه داده ميشه. متاسفانه نتونستم آرشيو رو انتقال بدم. اگر كسي ميتونه كمكم كنه خوشحال ميشم. لطفا عزيزاني كه اين بلاگ رو لينك كرده بودند هم آدرس رو اديت كنند. پس دعوتتون ميكنم از اين به بعد به آدرس جديدم تشريف بياريد.

دنيا بر هيچ استوار ست هنوز. با من بیا تا شب هزار و اول. خواهی شد پادشاهی در وادی افسانه ها. و من از سودای جنون آمیز شب. با من بیا تا شب هزار و اول. گوش بسپار به نوای آسمان. بی کلام و بی کوکب. من برایت نور خواهم ساخت. در این شب بی انتها. با من بیا تا ته هزار و اولین شب. و خواهم خواند از شب هزار و دوم. پیوندهای مربوط به این پیام. و کسی ما را نخواند. و کسی ما را ننوشت.

زندگی ات را منوط به بودن ونبودن آدمها نکن. روی پاهای خودت بایست تا تنهایی ات را بیهوده نیابی. و هیچکس را بهترین زندگی ات خطاب نکن. هوابرشان می دارد وتورا به هر جهت که بخواهند می برند. آدمها که مهم تلقی شوند تغییرت می دهند. آن وقت تو میمانی و یک دوگلنگی شخصیت. یادت باشدکسی بهترین زندگی ات می شود که خودش بخواهد. مبادا عروسک خیمه شب بازی آلت دست دیگران شوی.

خط خطی های یک دل ساده. من و مردم زمانه ام. سهراب نیستم و پدرم تهمتن نبود. هزار سال است که از زخم پهلوی من خون می چکد و من نوشدارو ندارم. جمعیت خیریه قلب های سبز تبریز.