می خواستم پیش از آن که اسیر زمین و تعلقاتش شوم پرواز کنم اما از اینجا سر درآوردم و زمین گیر شدم. باران زده بر کوچه ی احساس من انگار. سرشار طراوت شده این جان و تن انگار. مبهوت شده آینه در خویشتن انگار. خورشید به وصفت شده گرم سخن انگار. از شوق تماشای تو عالم هیجانی ست. حتا به سر پیر خرد شور جوانی ست.

با نام و یاد خدای بزرگ. ای چشمه پاک تشنگان ادرکنی باران زلال آسمان ادرکنی. ای منتظرحضور حریت وداد امید همه منتظران ادرکنی. بیدارترین شعشعه بارزعصر وی خفته به قلب عارفان ادرکنی. ای سرورسروقامت ای مظهرعشق ای وردزبان عاشقان ادرکنی. اینک همه کائنات درحسرت نور خورشیدنهان کهکشان ادرکنی. روح ودل بیقرارمان منزل توست ازمنظرودیده هانهان ادرکنی. ای شبه رسول اکرم ای شبه علی طاووس خوش باغ جنان ادرکنی. در رگ رک خاکیان وای عرش نشین بازآبه حریم خاکیان ادرکنی. شرمنده وروسیاه وغرق گنهیم یاحضرت صاحب الزمان ادرکنی.

شاعرهمیشه شعر به دردش نمی خورد. گاهی فقط به یاد تو. حقیقتی که باورش سخت تر از تحمل تلخی اونه. فقرتوجیهی برای این هراس لعنتی نیست. این صدای ساعت عید است. سال تحویل غریبی می شود. چشممان دیگر به دست عابران غربتی نیست. یک خیابان را برایت سنگفرش تازه کردند. گرچه می دانم که آن هم رختخواب راحتی نیست. خنده هایت مشتری دارد نگو که قیمتی نیست. گریه هایت را برای شانه های من نگه دار.

شاید امروز آخرین فرصت دوست داشتن باشد. آلبوم خاطرات و اشعار محسن کاویانی. بنا به پیشنهاد دوستان وارد دنیای اینستاگرام شدم. هر کسی حال مرا پرسید گفتم عالی ام. دوستی حیله ی معروف تلافی جوهاست. سویش گرفتم دستهای ناتوانم را. آمده بار غم از گرده ی من بر دارد. تن بی برگ من روزی غرور نوبهاری داشت. باورم کن که اگر منسب شاهی دارم. شک میکنم دیگر به ایمان ویقینم. به خاک افتادی اما عاشقانه.

سروده ها و نوشته های سید علی لواسانی. بیتی از یک غزل قدیمی. غم میشنود باز میآید به سراغت. پس دم نزن انگار نه انگار که شادی. مطلع و مقطع باید صد درصد خوب باشد. اگر بیتهای دیگرهشتاد درصد هم خوب. یک گروه از مقطعهایی که بسیار برایم جذ اب است با اجازه میخواهم دربارۀ چند.

انجمن علمی زبان وادبیات فارسی دانشگاه قم. در تابستان ها نیز برف می بارد. وقتی معنای آرد را نفهمی. و مکانی برای دور هم جمع شدن! نه خودم را تبرئه می کنم و نه تقصیر را به گردن دیگران می اندازم اما به شخصه عامل زمان را متهم ردیف اول این فاجعه می دانم! و اعتراف می کنم که تمام دوستان نسبت به کار در وبلاگ سرد شده اند و دیگه تلاش های من هم فقط به عبث پوییدن است! این مختصر هم فقط بخاطر موج نظرات انتقادیست که در برابر دیدگان شما قرار دارد! نویسندگان محترم هم می توانند هر وقت که مطلبی به دستشان رسید آپ کنند.