از حقيقت هاي تلخ خسته ام يک دروغ شيرين بگو. قهوه تلخ را دوست دارم. سهم من این روزها از هر چیزی تلخ ترین است. Tanha noghte roshan omid tu in ruh khaste o daghun didanet vase akharin bar bud. Inke yebar dg befahmam roya nabudi. Dg enrji vase edamash nadaram.

مسير کثیریست بين تو و انتهای جاده ها. ورود با کفشهای سياه ممنوع. خلاصه که در نهایت به این نتیجه رسیدم.

چه کسی می داند که در این پیله تنهایی چه بر من می گذرد. خلایی بی انتها و مرگ بار. سکوتی که مدام جولان میدهد تا روحم را از هم بدرد. من به دیوارهای تنهاییم چنگ می کشم. در سکوت خود فریاد می کشم. آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآه ه ه ه ه. و من مسافری دیوانه از دیار فلاسفه هستم.

آتش مقدس شک را آن چنان در من بیفروز. تا همه یقین هایی را که در من نقش کرده اند بسوزد. وآنگاه از پس توده ی این خاکستر. لبخند مهراوه بر لبهای صبح یقینی. شسته از هر غبار طلوع کند.

7 مهر روز آتش نشان مبارك. آن لحظه که همه چیز دور و برت زبانه میکشد. تا دستهای مهربانت تلخی سوزان حادثه را در هم بریزد. آتشی که تو قلبم روشن کردی هیچ آتش نشانی نمی تونه خاموش کنه حتی خودت. تو از همه دنیا برام عزیز تری. نوشته شده در ساعت توسط بانوی آبی پوش. تا از کاه برایت کوهی بسازم. برای خودم اسپند دود کردم. عشقش را سپرد در باد.