تو آمدی ز دورها و دورها. پیله ی تنهایی ام شکفته نشد هیچ وقت. ابریشم پیراهنت شده ام حالا. اين غم ها و نگراني ها.

اين دلنوشته ها رو دوستش دارم. همه اين کلمات و واژها را که نه,که تمامي مقصود دلم را. اهل روزگار بدانند من اورا دوست ميدارم. هنوز عطر نگاه او با من است. هنوز آن دستمالي که اطو کشيده کوچ صفست براي من يعني تمناي او. حتي آن مهري که به کين اميخته است. هنوز آن گوشه هاي ناياب دلم سي بودن با او بي قرار است. هوز نامش عزيزترين قشنگيهاست در اين اوقات ناخوش دلتنگيها. هنوز! مي بخشم كساني را كه هر چه خواستند. و مرا در دور دست خودم رها كردند. براي كسانيكه دلم را شكستند.

درد دل های منه عاشق! سه شنبه بیست و دوم مرداد 1392. به کسی نخواهم گفت که. و درد هایی که تو. در پس غمی که تو. و به عشقت با آن ساختم. در پس نامردی و نامهربانی. که دیدم و دم نزدم. در پس بی معرفتی هایی. که دیدم و معرفت به خرج دادم. دوشنبه بیست و یکم مرداد 1392. حالاکه بود ونبودم واسه اون فرقی نداره . اونوبه خداسپردم تانگه دوستم نداره. همیشه به یاداون گرچه دوستم نداره. پس بذاراینوبدونه این دلم به یاده اونه. ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﺟﺴﻤﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﻪ ﺍﻣﺎ.

د لن وشتهاے م نہ ل عن تے. دان ند چ گون ه ب ز ند گیشان. ن ظم د ه ند. د ر چ شمان شان ح لق ه. ض عف خود ت را ب گ رد ن خاط رات. م ثل ی ک ح س ا نتقام. و یا شای د م ت عف ن. خون د ر ر گهای م با د رد جاریست. ب ود این ف شار ع ص ب ے. هیچ و قت یاد م ن م ے. ر و د آن ش ب ک ذای ے. ک ب عد ا ز این ه م ه ج ریان باز با م عر ف ت م. ا گ ر ب رای ت ا ه میت ے. دار د بای د ب گوی م ب خش ش ے. م ن و تو جا ے.