دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت. ای دختر بهار حسد می برم به تو. عطر و گل و ترانه و سر مستی ترا. با هر چه طالبی بخدا می خرم ز تو. بر شاخ نوجوان درختی شکوفه ای. با ناز میگشود دو چشمان بسته را. میشست ککلی به لب آب تقره فام. آن بالهای نازک زیبای خسته را. خورشید خنده کرد و ز امواج خنده اش. بر چهر روز روشنی دلکشی دوید. موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او. رازی سرود و موج بنرمی از او رمید. خندید باغبان که سرانجام شد بهار. دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم. دختر شنید و گفت چه حاصل از این بهار.

ع ظ طط ظ غŒ ط ط ط ظ ط ظط ط ط ظ غŒط ط طھظˆ ط غŒط ط ط ط ظˆظ . طھظˆ ع ظˆع ظ ظ ط غŒ ط ظ ظˆطھ ط ظˆط ط ط ظ ظ ط ظغŒط ط ط ظ. طھظظˆظ ط ط ط ط ط طھظˆ ظغŒط ط ظ غŒط ط ظ ط غŒط ط ظ. غŒط ط ظ ظغŒط ط طھظˆ. ط ط ط ظˆ ط ظˆظ ظ ع ط ط ط طھغŒ. ع ظپطھغŒ ع ظ ط ط ط ط ظغŒط ط ط ع ظ ظظ ظˆ ظ ط ط ط طھغŒ. ط ظˆظ ظ ط ظ ط ظˆظ ظ ط ظپطھغŒظ ط ط ط ظˆظ ظ ط ظ ط غŒ ط ظ ط ظˆظ. ظظ ظˆ طھظˆ ط ط ط ظ ط ط غŒظ طھظˆ ظظ ظظˆظ غŒظ. غŒط ط ظ ظغŒط ط طھظˆ ع ط ظط طھ ظ ظ ط ظ ط ظˆط ظˆ ظ ظ ط ط ط غŒ.

Miércoles, 17 de septiembre de 2008.