من آن سرگشته خاروم در بیابان که هر بادی وزه پیشش بمونوم. انسان پلی میان حقیقت و واقعیت. در حاشیه رفتن مظلومانه ی دکتر نوری. موسیقی بی قرار شهرام ناظری. دلتنگی های شاعر پسکوچه های همین حوالی. أمروز انگشت أشاره صبح گوش مرا به حنجره پرنده ای میهمان کرد و سحر با سخاوتی تمام آب تنی در خنکای نسیم را به پوست من هدیه داد و من احساس دلتنگی کردم که نکند فردا نباشم أصلا این عادت من شده که در أوج خوبی ها به هر نحوی شده کأمم را تلخ کنم. قلم و دل و چشم. مرکب و خون و اشک.

از خشم دوری کن . لبخندت را وسعت ببخش . گر تو آزاد نباشی همه دنیا قفس است. تا بال و پر تو و راه تماشا بسته است. هر کجا هست زمین تا به ثریا قفس است. تا که نادان به جهان حکمروایی دارد. همه جا در نظر مردم دانا قفس است. اگه ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺕ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻘﺪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ. ﺑﮕﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ.

Take me as I am.

Rien a dir vous allée découvrire. Une parti de mon imagination. B a faire un blog. Komensa mdr fer ta route é fer gaffe au baf.