رفتی و با تلخی این فاصله ها درگیرم. زمآن هیج دردی را دوآ نکرد. این م ن بود م. که به مرور زمآن عآدت کردم. و بآور کنید که م ن خوشحال م. تا وقتی که قلب زن عاشق نشده پست تر از یک ولگرد عاجزتر از یک فقیر و گداتر از همه ی گدایان. شد به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید! .

خوب این آهنگی رو که گذاشتم تا انتها گوش کنید. انتها پست آخری رو که گذاشتم بخونید. مابقی را هم نقدا با خود به گور می برم. مرا سرد و بی روح در شوره زار زمان می یابی. به چهره پریده رنگ خود خیره می شوم. از گوشه چشمم به روی گونه می چکد.

مجموعه ای از دل نوشته های من. منو بخاطر غیبت طولانی مدتم ببخشید. در سوگ از دست دادن همسر جوان خواهرم هستی. من هنوز ایمان نیاورده ام به یکباره رفتنت! و نداشتن زلال ترین تصویری که هر روز در قاب چشمانم انعکاس می یافت! روزها پرشتاب میگذزند تا تو را در من خاطره کنند. خاطره ای غبار آلود و کهنه. اما تو در من هر بار تولد تازه می یابی! و من با خیال جوانی ات به پایت عاشقانه پیر میشوم. هرشب تصویر آخرین لبخندت را تجسم میکنم.

سلام بجه های گل و دوستای نازنینم. ایشالا که حالتون خوب تر باشه از سال قبل و اوضاع وفق مراد باشه. اینجا کشور ما همه چیز خوبه همه با هم دوستن کسی دروغ به دوستش نمیگه و به هم خیانت نمیکنن و پشت. سر هم زیر آب همو نمیزنن.

با یه عشق رویایی به اوج رفتم اما نمیدونم چرا کم کم از رویا بیرون اومد و شد عادی و عادی تر. وقتی یه اس ازش بهم رسید کل تنم لرزید. تو یه دروغگوی بی ارزشی. اما نتیجش این شد که تا شب فک کنه ببینه میتونه با یه دروغگو زندگی کنه یا نه. شاید از من خطایی سر زده و خودم خبر ندارم.

از کسانیکه از من متنفرند سپاسگذارم . آنان به من می آموزندکه هیچ چیز تاابدماندنی نیست. ازکسانیکه بامن میمانندسپاسگذارم آنان به من معنای دوست واقعی رانشان میدهند. من و یک رویای نیمه تمام. قابل توجه خود شیفتگان عزیز. عاشقانه های من و پشه ها. خدایا کاش می توانستم همان باشم که تو می خواهی.

این عشقه یا عادت! آن روزها را کرده . مثل کبریت کشیدن در باد دیدنت دشوار است. من به معجزه عشق ایمان دارم. میکشم آخرین کبریت خود در باد. نمی دونم چمه یه جوریم. دوست دارم داد بزنم گریه کنم دلم خالی بشه ولی نمی تونم. از این ماه ماهی که سالگرد جدای من و مجیده بدم میاد. 23 آذر پارسال بود که کات کردیم. ای کاش هیچ تقویمی 23 آذر رو نداشته باشه .