ای کوه تو آواز من امروز شنیدی. و این یعنی زندگی . صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است. که در انتهای صمیمیت حزن می روید. در ابعاد این عصر خاموش. من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم. بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است. و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد. و خاصیت عشق این است. بیا زندگی را بدزدیم آن وقت.

خبر آمد خبری در راه است. My Word, My Word.

علم و انديشه يا فكر و رومانس. شاهزادۀ عصبانی درنگ نکرد و با تیری پلنگ را کشت و برای رفع کامل عصبانیت لگدی به پهلوی او زد. در همین حال پرنسس را دید که با چشم هایی پر از تحسین و قدردانی او را می نگرد.

يا علی کفتيم و عشق آغاز شد. خيلی ممنون از لطف همه دوستان. تو اين يه مدتی که نيومدم به اين جا سر زدين. ديگه تا اتفاق خاصی پيش نياد چيزی نمی نويسم اينجا. آخرين پستيه که دارم تو اين بلاگ می زنم. از اين به بعد می خوام تو يه وبلاگ جديد چيز بنويسم. اما نه به شيوه گذشته. وصل که شد به همتون سر می زنم. ببينم ديگه کی می تونم بيام. عکس من رو تبليغ اونا چی کار می کنه.

بعد از اندی سال دوباره برگشتم. خیلی دلم واست تنگیده بود خیلی . ميخوام دوباره برگردم به همون روال قبلی . از آخرین آپم تو این وبلاگ تقریبا. ماه منم یه سال بزرگتر شدم و هم. این روزها خیلی روزهای باحالیه. از اول ذی القعده که شروع میشه یه حال وهوای دیگست! حال و هوای بازگشت انسان به خدا! دل من مکه و مدینه میخواد.