تماس مستقیم با نویسنده فوق برنامه. مصاحبه تلفنی با خبرگزاری برنا. داشتم که شما هم بخوانید. از سال های گذشته هم بهتر است. دوران کودکی ام خیلی قشنگ تر وساده تر بود.

پست آخر در روز تولدم. به همراه آخرین خبر از محسن افشانی. سلام به همه ی گلا. از آقا پسرا گرفته تا خانوم گلا. اول از همه ممنون برای تبریکاتتون. نمیدونم باید شاد باشم یا ناراحت. من توی این چند روز گذشته تصمیم گرفتم. که دیگه کاری به این وبلاگ نداشته باشم. یعنی دیگه هیچ وقت آپدیتش نمیکنم. به خاطر بعضی مسائل شخصی. که نصفیش هم به جناب افشانی مربوط میشد. و امروز یعنی ۱۷ شهریور روز تولدم.

محسن افشانی در مراسم تجلیل از کریم باقری و نمایشگاه انسان و طبیعت. به نقل از وبلاگ مهدی علیاری شامگاه شنبه 14 مرداد از کریم باقری طی مراسمی که توسط شرکت خانه بتن برگزار شده بود تقدیر شد. در این مراسم ورزشکارانی چون منصور برزه گر مربی کشتی و محمد پنجعلی و علیرضا منصوریان و مهدی هاشمی نسب حضور داشتند. سعید فخاری نیز حرکات نمایشی با توپ انجام داد. هم که با هم به این مجلس رفته بودیم هنرمند میهمان بود. خواننده و کارگردان این برنامه نیز بر عهده رحیم شهریاری خواننده آذری زبان بود.

این وبلاگ رو در تاریخ چهارم آبان ماه هشتاد و هشت به پیشنهاد آقای بیات پور به منظور نوشتن خاطرات شخصی و کاری افتتاح کردم. امیدوارم از مطالب و عکسای اینجا خوشتون بیاد و با کامنتایی که میزارید منو در زمینه مدیریت اینجا راهنمایی کنید.

سرزمینی بی دفاع و خسته ام اشغال تو! حرف آخر.

بیایید باهم به سوی عشق پرواز کنیم. نوشته شده در ساعت توسط bilimokh. یعنی کوچ خورشید به جایگاهش اما بسیار شکوه انگیز . آن هنگام است که خورشید پس از یک فعالیت روزانه خسته. میشود و به جاییروان می شود که متعلق به اوست . براستی چه رازی در این همه شکوه نهفته است که بیشتر دلها را. و عده ای به عشق. نظاره اش پشت پنجره ها. می ایستند و به رفتنش هر چند دل را. نمی انم خورشید آن لهظه به چه می اندیشد اما هرچه هست. است که مشتاقانه انتظاره غروب. آن هنگام که نسیم بر روی.

باخاطرات محسن افشانی وکیوان ساکت اف. به قول سمانه هرکس توزندگیش یه بار یه تصمیم خیلی بزرگ و مهم می گیره که برای انجام دادنش خیلی با خودش کلنجارمیره. این دنیای مجازی جای مانیست. نه به خاطرتغییرمحسن و کیوان. حالا یا مثبت و یا منفی. به خاطر ادم هایی که توش وارد شدند. این جا با اون روزهای اولی که مااومدیم خیلی خیلی فرق کرده. اون اول های سال87یه ادم هایی این جا بودندکه نفسشون حرفشون برامون حجت بون. نه اینکه بگم ادم های مورددارنبودن. چرا اون موقع هم تک و توکی میشد دید.