دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت عمري است كه عمرم همه در كار دعا رفت. سوداي تو را بهانه اي بس باشد. مدهوش تو را ترانه اي بس باشد. هديه اي بود كه خداوند مهربون بعداز 9 سال تنهائي به من داد. اميدوارم عمري داشته باشم تا بتونم به آرزوهايي كه براش دارم برسم و تمام قشنگيهاي زندگي رو تا جائي كه در توان دارم براش به يادگار بذارم.

نجواهای من با نی نی نازم. همسر عزیزم نه تراوشات ذهنی من و نه اتفاقاتی که در زندگیم می افتند نخود و لوبیا نیستند که پاکشون کنم و یک سری رو بنوسم و سری دیگه رو حذف کنم حالا که ناراحتت میکنند دیگه نمینویسم. شاید من باید مثل خیلی زنهای دیگه وبلاگی پنهانی میساختم و این بار هم بی تجربه عمل کردم و برای خودم که اینطور توسط تو سانسور میشوم اونهم به خاطر یه سری زباله که ارزش هیچ چی رو ندارند متاسفم.

تناقضی به امید آلبرت و با طعم قهوه ی تلخ لبریز از شکر. گاهی باید به گذشته ها سر زد. نمی دونم چقدر گذشته! و دلم تنگه برای خودم. دنیای عجیبی دارم خیلی هم عجیب. چیزهای از خودم دیدم که چشممو خیلی باز کرد. عشقی که هیچ وقت تباه نشد و نخواهد شد. و چیزی که من رو پیش می بره. پرسش و کنجکاوی و شکه. پیش به سوی آینده ی متحیر. یه دوست دارم توی دانشگاه که برام از روی کتاب. اول یک کم فکر کرد بعد توی چشمام نگاه کرد و.

Love is what makes two people sit in the middle of a bench when there is plenty of room at both ends. خانه فلفل بانو و جوجو خان. دو لقمه خاطره ی سبز. خانواده سه نفره ی من. ღღباید عاشق شد و رفتღღ.

فرا رسیدن ماه زولبیا بامیه. دلمون واسه همه یه زره شده. هفته او ل مرداد ۱۳۸۷. هفته او ل تیر ۱۳۸۷. هفته او ل خرداد ۱۳۸۷. هفته او ل فروردین ۱۳۸۷.

پدری دارم حسرتش یک شب خواب! دوستانی همه از دم ناباب. و خدایی که مرا کرده جواب. باید از آدم دانا ترسید! باید از قیمت دانش نالید. اینم تقدیم به دانشجویان دانشگاه آزاد.