ای مردمان بگویید آرام جان من کو. راحتفزای هرکس محنترسان من کو. نامش همی نیارم بردن به پیش هرکس. گه گه به ناز گویم سرو روان من کو. در بوستان شادی هرکس به چیدن گل. آن گل که نشکفیدست در بوستان من کو. جانان من سفر کرد با او برفت جانم. باز آمدن از ایشان پیداست آن من کو. هرچند در کمینه نامه همی نیرزم. در نامهی بزرگان زو داستان من کو. هرکس به خانمانی دارند مهربانی. من مهربان ندارم نامهربان من کو.

روزی خواهم آمد برای تلافی این روزها. تا به تو تکیه کردم پشتمو خالی کردی. تو رسم دل شکستنو بدجوری حالی کردی. بیا ببین چه خسته ام غمین و دل شکسته ام. کوه غرور بودم حالا به خاک نشستم. تاوقتی قلب عریان کسی راندیدی بدنت راعریان نکن. رابرای کسی که معنی نگاهت را نمیفهمدگریان مکن. اشتباهایت وقتی افتاد روی زمین.