رونشناسی از روی رنگ ماه تولد.

مگه میشه از تو گذشت. این شعر و تصنیف زیبای اون رو همه ی ما حداقل یک بار خوندیم و شنیدیم. شعری زیبا از مهرداد اوستا.

لاحول و لا قوة الا بالله العلى العظیم. مادری های من بچگی های تو. ثانیه هایی شبیه راز تولد.

صدا هيچ چيز شنيده نمی شود. من به نهايت حرفهايم نزديکم. در پلک بهم زدنی از ذهن. با نوری از جنس واژگانی به جنس نور. هرچه انگاشت بود از عزيمتهای کور و تار. برای ديدن گونه های سرخ شده از رنگ گلهای شمعدانی اشک. برای بوييدن ارزوهای دانايی باردار از لطافت تجربه های سبز. و روزگار يعنی طعم لبخند باور بينا. بايد زمزمه کرد در بلور شفاف اشکهای بينايی بی تايی دور دست.

این ها رو هم مدیون دوست خیلی خیلی خوبمم که برام پیدا کرد. و یا شاید مثل یک مخلوق دوسشون داشتم. هر چند یه سری گم شدند اما همین ها هم غنیمته. با خوندنشون یاد تک تک روزهایی میافتم که این احساسات رو داشتم و نوشتم.

روي وب لاگ دوستهاي خوبم در زير كليك كنيد. روزهاي سبز و خاكستري من. انسان زاده شدهاست كه زندگي كند نهاينكه خود را براي زندگي آماده كند. دوستت دارم يه دنيا عاشقانه. در جستجوي عشق و صداقت. قصه من و غم تو. ترس بي تو زنده بودن. اي براي با تو بودن.