دلم واسه وبلاگم تنگ شده بود. حدود 2 سال میشه که به وبلاگم سر نزده بودم. می خوام از این به بعد بیشتر بیام. پیش از اینها فکر میکردم خدا. خانه ای دارد میان ابرها. مثل قصر پادشاه قصه ها. خشتی از الماس وخشتی از طلا. پایه های برجش از عاج وبلور. بر سر تختی نشسته با غرور. ماه برق کوچکی از تاج او. هر ستاره پولکی از تاج او. نقش روی دامن او کهکشان. رعد و برق شب صدای خنده اش. سیل و طوفان نعره توفنده اش.

هفته او ل اسفند ۱۳۸۹. هفته او ل آذر ۱۳۸۹. دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد. روز نوشته های یه دختر شیطووون. سلام یه همه دوست جون های گلم. امتحانا هم تموم شد از ریحانه خبری نشد. کللی بلا سرم اومد تو این مدت. باز خوبه حداقل معدل الف شدم این ترم. وگرنه فاتحم خونده بود با این اتفاقایی که واسم افتاد. نمیدونم تا کی میتونم این وعض رو تحمل کنم.

یه حسی که شاید تو هیچ کدوم از این سالها نداشتم . مثل این می مونه که تو چله ی تابستون وقتی خورشید تو آسمونه یهو برف بباره. می دونم خیلی بی ربطه . همه چیزم تقریبا اوکی ه . اما هیچ چیزی خوشحالم نمی کنه . من همیشه می گفتم مهم نیست کی باشی کجا باشی چی داشته باشی . مهم اینه که چیزایی که داری خوشحالت کنن . نوشته شده در یکشنبه ه.

درموردزندگی من وهمسرم میباشد دوستی ها عاشقانه ها و. درمورد زندگی شخصی خودم هم بگویم کماکان با عشق وعلاقه به زندگیمان ادامه میدهیم هرچند با گذشت زمان تجربیات ارزنده ای نصیب ادم میشه که در پستهای بعدی به انها خواهیم پرداخت وفعلا این چند سطررا موقتاازاینجانب داشته باشید تا پستهای بعدی بصورت مفصلتر به این موضوعات خواهیم پرداخت.