خیلی بی دلیل اومدم سراغ این وبلاگ و خیلی بی دلیل دلم برای اون روزهایی که گلی بودم تنگ شد. از اون روزها سالها گذشته انگار. هفته دیگه کاری رو شروع میکنم که همیشه براش تصویرسازی میکردم اما تو این تصویر سازی ها یادم رفت فاصله خونه تا محل کار رو تعیین کنم! کاش بشه دوباره بنویسم.

باران لطیف ترین و دلچسب ترین برکت الهی. یه مامان که که به هدف تبادل تجربیات و ثبت خاطرات اینجا می نویسم .

من در درجه ی اول باید بگویم آفرین که با دقت رفتارهای بچه تان را چک می کنید و ثبت می کنید و پیگیر مراحل رشدش هستید. همین خیلی خیلی خوب است.

هورا لب تاپم درست شد.

اومدم سال نو رو تبریک بگم. اومدم بگم یکسال دیگه به سالهای عمرمون اضافه شد. اومدم خدا جون رو تو این سال جدید شکر کنم به تمام نعمتهای که بهم داده و خودش و خودش فقط میدونه که چقدر قدرشون رو میدونم و ازش سپاسگذارم. به دوستای خوبم عید رو تبریک بگم و آرزوی سال خوب برای خودشون و خانواده عزیزشون دارم. دو ماه آخر سال خیلی خیلی سخت گذشت . مریضی خودم و بچه ها و مرگ چند عزیز که دوستشون داشتم. مثل همه چیزهایکه میگذره و بهش عادت میکنیم. این هم خاصیت زندگیه دیگه! اگر اینجوری نبود همه تلف میشدن از غصه.

به نام او که هستی ماست یگانه بی همتا.