با او به او بی خویش نجوا کردم. میدانم کلکی در کار نیست. تماشای حادثه قبل از وقوعش عجب هیجانی دارد! خواطر ناقص ذهن . در بی حضوری چگونه می توان از حضور نوشت . در سایه ایم هراس داریم. در نوریم چشم ها را می زنیم. حالا حالا ها باید این خمیر ورز داده شود .

تو را مرغانی به هم تبریک می گویند. در قریه هایی دور تو را مرغانی به هم تبریک می گویند. عبور باید کرد و هم نورد افقهای دور باید شد. خیابان و خاطره و حضور بی ربط. جایی است که خیلی راحت می توانی نادیده اش بگیری و وقتی در. باید اندکی خودت را بگیری! شما هم متوجه شد.

عشق نطفه بسته در دلمان را سر می بریم. شاید عقوبت همین گناه است. بیا دست از این قتل عام برداریم. چونان مادر و پدری مهربان. دستش را بگیریم و پابه پایش راه رویم. شاید روزی عصای دستمان باشد. دست دلش را باز گذاشته بود. مثل دکمه های پیراهنی آویزان بر چوب لباسی. من شال کهنه ی خاطرتم را به زیر آن می آویختم. تا گذشته ام پنهان بماند. آن دیگری لباس صورتی عشوه هایش را می آویخت. تا پیراهنش بوی او را بگیرد.