یه سری خاطراتم و زنده کردم. نمیدونم کی میام ولی مرسی که بازم به من سر میزنین. این روزها کاملن بی حوصله ام. دوس دارم برم زیر پتوم. پاهام و جمع کنم توی شکمم و ساعت ها توی تاریکی اتاقم زیر پتوم قایم شم. این روزها دقیقن روزهایی که من دوس دارم. برای همین دوسش ندارم اصلن. ولی خوب تولدمو دوس دارم.

وب نوشته های یک پزشک سابقا عمومی. یادداشت های یک دختر ترشیده. برای دخترم بهار که منفی ده سال دارد. متولد مهر - دخمه ای برای همدلی.

طنز تلخ , قهوه اسپرسو! وقتی ما بودیم هیشکی نبود. دانلود آهنگهای قدیمی و ماندگار ایرانی. شاید سفر را بیشتر از در یک جا ماندن دوست دارم و این دلیلی است برای مارکو بودنم. گرچه بیشتر سفرهای مارکوپولو وارانه کاری بود اما همیشه گشت و گذار و دوری هر چند کوتاه از خانه برایم لذت بخش بود! از اونج.

هرکه دلارام دید از دلش آرام رفت چشم ندارد خلاص هرکه دراین راه رفت. گذر از مه و نور و شن و عطر خنک جنگل. چشم دل باز کن که جان بینی. بیست و نه اسفند نود و دو. بیست و هشتم اسفند نود و دو. نه تلخ است صبری که بر یاد اوست.

جنون عشق تو درمان ندارد. دوباره دیدم من تو را. نگاه کردی به من و. اشکت لغزید رو گونه ات. از زنده بودن سیر شدم. تو خوبی و این همه ی اعتراف هاست.

بگذار سكوتم را فرياد زنم. فرشته گفت خدا کنه بازم تکرار شه. تا اینو گفتم یاد شبهایی افتادم که اونجا بودمو کابوسم برگشتن بود و . بغضمو محکم قورت دادم اما محکم تر تبدیل به اشک شد و بی پروا رو صورتم غلتید و غلتید و غلتید تا افتاد رو روسریه مشکیم. و من چقدر حسودیم میشه.