یه مرض جدید به کلکسیون امراضم اضافه شده! تقریبا هر شب تا پنج صبح بیدارم. هیچ جاره ای هم براش پیدا نکردم. فکر کنم مجبور بشم مدتی قرص خواب بخورم تا خوابیدنم تنظیم بشه. حتی حوصله تلویزیون هم ندارم. فقط توی پینترست عکس می بینم.

از دهان دررفتههای یک دخترک. گاه گدار یک روانشناس پاره وقت. وبلاگ گروهی یک ربع مانده. هذیانهای یک آقای مثلا نویسنده. رسانه متخصصان و اهل قلم. نمیدونم من چه مرگی دارم که نمیتونم یه جا مثه آدم بشینم.

بعله بعله میداند که نسبت به اینجا متعهد است و باید بیایدو بنویسد. اصلا خودش کفرش میگرد از نوسنده های بلاگ هایی مه یهو بی خبر ول میکنند و میروند. حدود بیست روزی را منزل پدرش بود. که اوضاع انچنان هم خوب نبود. قضیه پذیرش بیماری ست که پدر نمیپذیرد! حالش سینوسی ست یه لحظه خوب یه لحظه بد. از سفر برگشته همین دو روز پیش. بعد از منزل پدری چند روزی را با بیلی رفتند شمال.

پیچیده شمیم ت همه جا ای تن بی س ر . چون شیش ه ی عطری که درش گم شده باشد. می شود اندوه شب را از نگاه صبح فهمید. لحظ ه های واقعی من. ع اشقان ه با خدا. یا رب مدد این فرس برانم. اگر دل به این دریا زدی ما را هم یاد کن. کسانی که نام ح ض. جدا نگران ایمان خود باشند! .