يك نفر اينجا زيادي است. ۱۳۹۳ تیر ۲۷, جمعه.

یاد آن زنگ های انشایی که دیگر با ما نیستند بخیر. وطنم ای شکوه پا برجا. وطن یعنی خلیج تا ابد فارس. اینکه بلد نباشی مقدمه بنویسی. تنها سهم من از شعر این روز ها قوز کردن جلوی صفحه ی مانیتور است و گشت و گذاری در. مستی با جرعه ای شعر. بازهم مثل همیشه از هر جا مینویسم میرسم به درس.

کلیه حقوق این وبلاگ متعلق به آریا کیان است هرگونه کپی برداری یا درج مطالب این وبلاگ در فضا های دیگر منوط به اجازه مولف آزاد می باشد. این وبلاگ تا اطلاعی دیگر غیر فعال خواهد بود. نوشته شده در دوشنبه یازدهم آذر ۱۳۹۲ توسط آریا کیان.

هر چه مي خواهد دل تنگم بگو. سحر آمدم به کویت به شکار رفته بودی. تو که سگ نبرده بودی به چه کار رفته بودی. ز کوشش به هر چیز خواهی رسید. به هر چیز خواهی توانی رسید. به روز گذر کردن اندیشه کن. بترس از خدای و میازار کس. ره رستگازی همین است و بس. با لشکر روس نگاهت مثل تاریخ. بی رحم تر خونریز تر از قوم تاتار.

حالش دوباره بد شد و از خود فرار کرد. ز ل زد درون آینه و چشمهاش را. باریک کرد و غم زده کرد و خمار کرد. آمد کنار قوری سردی که سالها. وا شد دهان پاکت سیگار خالی اش. آهی کشید و فحش کشید و نثار کرد. لعنت به آن شبی که دلش را قمار کرد. دیوانه وار رفت و به هم ریخت گنجه را. انگار بغض کرده کلاغی درون ضبط.

یه دختر تو تراس روبرویی. آدمی کلهم به مویی بنده . چه بخواد بیفته اینوری چه بخواد س ر بخوره اونوری . خاموشی به هزار زبان در سخن است. انگشت اشاره میچسبانم به لبان. آنچه در نظر آید آن است که تو. و من آنم که سپ ر انداخته چون گذشته.