زینب سادات موسوی نسب عزیز. آدرسی برای پیام گذاشتن نذاشتی. نوشته شده در جمعه 20 اردیبهشت1392ساعت توسط حمیده غفاریان روح پرور. بعد می چسبم به درسم! تا اواخر بهمن ۹۱ به روز نخواهم شد. اما کامنتدانی باز خواهد بود و پاسخ کامنت های مهربونتون رو خواهم داد. نوشته شده در یکشنبه 12 شهریور1391ساعت توسط حمیده غفاریان روح پرور. کز می کنم کنار خدا. بر سنگ فرش های محل گریه می کنم. آغوش من به روی خودم باز می شود.

مدت هاست که از این فضا به فضا های مجازی دیگه ای مثل وایبر و واتس اپ و. نقل مکان کردیم وشاید بشه گفت الانم کمترین امید رو واسه خونده شدن دارم. چه احساس غریب و عجیبی دارم. توی دنیای شلوغ و پر همهمه که باید به دوستات بگی من رو لایک کن یا برام کامنت بذارین که فک نکنم این غریبی واقعیه. نمیدونم چه طور شد که گفتم بیام اینجا بنویسم. شاید واسه این خاطربود که حس میکنم هیچ کس به اینجاسرنمیزنه ومن نیاز نیس اینجا تظاهر به خوب بودن بکنم.

یه زمانی اینجا بروبیایی داشت رفیق. ای حاصل تمام جهانم مرا بمان. دارم بزن که خوانده شود آیه های حمد. سردرگمم شبیه پس از قتل غیر عمد.

فردا آسمان در انتظار من است. من به تو پناه می برم که مبادا چیزی را که به آن آگاهی ندارم از تو بخواهم! و اگر مرا نیامرزی و بر من رحمت نیاوری از زیان کاران خواهم بود . تو بعضي از موقعيت ها كه قرار ميگيري تازه ميفهمي چه حسهايي واقعي و ناب ان. چه چيزاهايي بوي ناب زندگي رو ميدن. تو ميموني تمامي توقعاتي كه خيلي ها ازت دارن.

تو که شب شخص اولم بودی. می ترسم از ازدحام کوچه ها. درد هایم را به خواب بزنم. وقتی که دلتنگی ام را. نه روزهای گذشتۀ بی گذر. عشق تو یک دروغ بی فرجام. مثل یک بوسه در خیابان بود. اتفاقی که در عدم افتاد. ابتدایی که رو به پایان بود. تکیه بر باد پشت این دیوار. داده بودم مگر که افتادم. گرگ بدمست خیره پای درخت! قلب من را بدر که افتادم. جنگلی در درون من برپاست. قصد روشن شدن ندارم نه! سرده اما تمام آغوشم. من برای بریدن از خورشید. چشم خود را ستاره می کردم. هرچه را که شبیه یک نه بود. در دلم شکل آره می کردم.

کانون شعر و ادب دانشگاه فردوسی. گزارشي بر عملكرد كانون شعر و ادب دانشگاه فردوسي مشهد. علاوه بر تبلیغات درون دانشگاهی از طریق همین وبلاگ اطلاع رسانی خواهد شد. فراخوان شب شعر در عزای خورشید. جشنواره در دو بخش آزاد و کلا.

در حیرتم از این همه تعجیل شما. از این همه صبر و طول و تفصیل شما. ما خیر ندیده ایم از سال قدیم. این سال جدید نیز تحویل شما. من مرده ام در من هوای هیچکس نیست. بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است. طوفان چندین ساله آرام است از تو یک نامه ی غمگین به خطی ریز مانده.

دختری ساختی از حرص و حسد معجونا. کز دو رنگی بزند طعنه به بوقلمونا. پول از دور نشانش بدهی می آید. تا که در کسوت لیلی بشود مجنونا. بس لطیف است ولی حیف که حورش خوانند. وای از آن دم که در او خ لط شود هورمونا. از سپیدی به سیاهی بکشد روزت را. صبح تا شب چو شود حالت گوناگونا. آن که در بند زنان گشت گرفتار بگو. که به متروک جزیره شده رابینسونا. زن به هنگامه ی شب راهزن دخل تو گشت. تا که همواره کند خرج تو روز افزونا. چون به کاهی بفروشد سند کیهان را.