نه برای موسوی و نه کس دیگر. برای او که باید باشد و نیست. روزهایی بود که من و تو به یکباره ایمان آوردیم به زندگی. و روزهایی بود که همه ی امیدمان آوار شد بر سرمان. و منی که هنوز غرقم. هنوز امیرآباد بوی خون میدهد. همیشه دروغی در کار است.

صدای بی صدای من همان فریاد خاموش است به دنیا و زمان ماند صدای بی صدای من. انسان دچار دوگانگی ست انگاه که رفتار با کردار یکی نیست. صحبت از شکسته شدن میکنند با تبری در دست. صحبت از بر دار شدن میکنند با حکم اعدام عشقی در مشت. صحبت از اشک میکنند با لبها یی مست از لبخند. صحبت تنهایی میکنند با چمدانی اماده سفر. اه فراموش کردم اینان تنهایی هستند در بند تنهایی. دلتنگیهایم نقشی ست که بر پیکره روح نا ارامم رنگ گرفته است.

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت. كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را. كه ره تاريك و لغزان است. وگر دست محبت سوي كسي يازي. به اكراه آورد دست از بغل بيرون. كه سرما سخت سوزان است. چو ديوار ايستد در پيش چشمانت. هوا بس ناجوانمردانه سرد است . دمت گرم و سرت خوش باد. غبار آلوده مهر و ماه.

از این همه حیوان دوپا که بر کشورم حکومت می کنند. شاید روزی برسد که دیگر فراری نباشم و آزاد زندگی کنم. شاید روزی به این خانه بازگشتم شاید هم نه. شاید طولانی باشد شاید هم نه.