جهان درتقدیر هیچکس فردایی را ننوشته است. وقتی که حرف داری و از ترس ساکتی. از اینکه مدت زیادی تاخیر کردم شرمنده ام. و از اینکه بعد از مدتها بروز شدم خوشحالم. شما را به خواندن این شعر دعوت می کنم. بیهوده نیست يک يک لبخندهایتان. باور کنید گول شما را نمی خورم. دیگر برام رو شده ترفندهایتان. با رشوه های خرد و کلان پیش این و آن. سرپوش می زنید سر گندهایتان. پشت قیافه های به ظاهر درست کار. پنهان نموده اید زد و بندهایتان.

مطالب زیبا و آموزنده و سخنان بزرگان. مواردی که باید در رابطه با همسرتان انجام دهید. های داشته و نداشته اش خلاصه کنیم که آن فرد در کم تر از دو دقیقه از وجودش متنفر و از زندگی اش سیر شود.

با ارزويه سلامتي و موفقيت. دلهای یک رنگمان را با این وبلاگ رنگارنگ پیش تو باز کردیم و برای لحظه های شادی و غمهایمان برای لحظه های تنهایمان تو را صدا زدیم و تو را داشتیم. کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند. گوشه اي مي نشينم و حسرت ها را مي شمارم و.

اومدم که بگم هنوزم اولین قرارمون واسه خوندن دلنوشته ها یادم نرفته. هنوزم یادم هست که با وبلاگ نویسی رسیدم به غزل. اما شاید شما یادتون نیاد. آخ که چقدر دلم واسه این آیکون های وبلاگ تنگ شده بود خصوصا همین چشمک بامزه. نوشته شده در یکشنبه نوزدهم فروردین ۱۳۹۷ ساعت توسط نسیم.

از دستش ندهید بینهایت زیباست. زمانی برای گاز گرفتن اسب ها.

جایی برای اندکی تأ مل و تنهایی. فکر میکند اختراع میکند سرگرم کارو زندگی و سیاست میشود و . یادش میرود که عمرش محدود است و از یاد می برد که کمی هم به خود برگردد . زندگی را بفهمد و برای خود و عزیزانش زندگی کند نه آنگونه که ماند چندین نسل قبل از خود زندگی را از هم تقلید میکردند . آی گلهای فراموشی باغ! مرگ از باغچه خلوت ما میگذرد داس به. می برد از بر ما . چکامه یی برای تابه - حسین بناهی.

دراین جنگ تن به تن با دشمن روزگار! یا تیغ بر من میکشیدی. یا تیزی خنجرت را به تن خود آزمون میکردی. به دستمالی سپید دشمن را به میهمانی جنازه ام میخواندی. وتو را به اسارت میبرند. با صدای سنگین زنجیرهای در پایت. نوید ابراهیم زاده پیرشهید 1392.

مثل بچگیا تو دبستان! سه شنبه 5 شهریور1392. فردوسی دانشگاه رویاهای نوجوانیم! چه قدر بده خوشحالیت با ناراحتی کسایی که دوستشون داری همراه بشه! نوشته شده توسط صدر اعظم در 14 لینک ثابت. اگر می توانستم یک بار دیگر به دنیا بیایم. کمتر حرف می زدم و بیشتر گوش می کردم. دوستانم را برای صرف غذا به خانه دعوت می کردم. حتی اگر فرش خانه ام کثیف و لکه دار بود. و یا کاناپه ام ساییده و فرسوده شده! در سالن پذیرایی ام ذرت بو داده می جویدم و. اگر کسی می خواست که آتش شومینه را روشن کند.