این نوشته ها اسمش نقد نیست. خاطرات یک گیشا آرتور گلدن. چهارشنبه 21 مردادماه سال 1394. از زمانی که دختربچه کوچکی بود و در کلبه پدر پیر و ماهیگیرش به همراه خواهر و مادر بیمارش زندگی میکرد. از آن بعدازظهری میگوید که بهترین و بدترین روز زندگیش بود. از دیداری که او را در مسیری قرار داد که در انتهایش بنشیند و برای ما داستان زندگیش را بازگو کند. اول اینکه یادداشت پشت کتاب فاجعه است. یک فاجعه داستانی! وقتی کتاب را به پ.

این وبلاگ شرح دلنوشته ها وتجربیات زنی است درراه رسیدن به شادی موفقیت آگاهی. امانه به هروسیله ای چراکه برای اوهدف توجیه کننده وسیله نیست.

ققنوس- برشی از زندگی یک مدیربانو. هیچ وقت برای تبریک گفتن دیر نیست! برنامه های سال جدید. قصه های من و کتابام. بعد از شب هزار و يكم. مرثیه ای برای یک فرشته ی سقوط کرده. آسمان فیروزه ای زندگی من.

چشمهایم را که می بندم.

من طربم طرب منم زهره زند نوای من. سپاس و بدرود از همه. دنیای زیبای من کنجی بود برای نوشتن . و من نوشتن را همیشه جدی گرفته ام. ترک این کنج با دوستانی از نوع جان که در آن یافته ام اگر چه دشوار است اما هر کنجی را باید به قصد قدم نهادن بر آستانه ای جدید ترک کرد.