چند ورق کاغذ و یک دونه قلم. دل نوشته های یک شاکی. جهان بینی های فروغ الزمان. من آنقدر نترسیده ام که ترسیدن یادم رفته است. من خودم را داشته ام در تمام این سال ها , دختر لوس ده ساله ی بزرگی که به تکواندو برای محافظت از خودش نیاز نداشته , چون کلمه داشته , اعتماد به نفس داشته , ایمان داشته که بعد از هر شکست پیروزی ست.

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود . من برگشتم تا کلی خاطره و آینده از این وبلاگ وصول کنم. از اين شهر غمگين بي خاطره. خداحافظي مي كنم از اين شهر سربي بي پنجره. خداحافظي مي كنم از خودم تا شما. خداحافظي ميكنم از دلم بي صدا.

این بخشی از تمام من است. چهار ماهی که به این بیچاره خیانت کردم! عاشق بوی خاک باران خورده ام. برف خودم را هلاک می کنم و از تابستان و گرما بیزارم. هنوز تاب بازی و سرازیری را. به خاطر دل لرزه اش دوست دارم. هنوز در رویاهایم منتظر بابا لنگ درازم و از طرف. جودی ابوت برایش عاشقانه می نویسم. من هنوز عاشق کفش پاشنه بلندم. سواریهنوز می خواهم با مردی ازدواج کنم که یکی ازین سه شغل را داشته.

با چشمانی پر از امید به انتظار آمدنش نشستم. با دستانی پر از عشق پنجره خانه قلبم را باز کردم. و با قلبی عاشق به انتظار آمدنش نشستم. اما وقتی فهمیدم که او نمی آید. با چشمانی پر از اشک و قلبی شکسته. دلم برای خودم در زمین کمی سوزد. چون حبس بیگناهی که در دادگاه مرگ.

ستاره ی دنباله دار بر فراز ایفل. زنانه تر از هر زنی. دست نوشته های نیلووو نقاشه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد. تو خلوت پیاده رو های خیس. شاهزاده خانومی که نمی خندید.

که بوی تلخ اسپرسو میدن. به چشماي نگران هم خيره میشیم. مثل بادهای دیپرس سپتامبر . Espresso را بي شكر میخوریم. حل ميشم توی تلخي قهوه ات. نوشته شده در 13 Sep 2010. توی پذیرایی با عروسکهام نشستم . در باز میشه نغمه میاد تو . میلرزه و نفسش بالا نمیاد . مامانم میاد بغلش میکنه و سراسیمه میبرتش بیمارستان . دو روزه که دلم میخواد نفس بکشم اما نمیتونم . نوشته شده در 4 Sep 2010.

دستنوشته های یک گیله مرد. می دونم غیبتم خیلی طولانی شده ولی هنوز کافه چکش نفس می کشه. از لطف همه تون ممنون. کمی درگیر کارهای مختلف بودم ولی به زودی بر می گردم.